انتخابات در جامعه فحشزده
تاریخ انتشار: ۱۳ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۸۷۷۶۸۲
حجتالاسلام مساوات توماری با خودش به بازار تهران برد تا مردم گواهی دهند که شخص اول مملکت حرامزاده است. او روزنامهنگار و سیاستمدار مشروطه، سردبیر روزنامه مساوات، عضو کمیته انقلاب ملی و نماینده دورههای ۲ تا ۵ مجلس و از سران حزب دموکرات عامیون و سپس حزب سوسیالیست بود. او در تومارش نوشته بود که «امخاقان» مادر محمدعلیشاه (و نوه امیرکبیر) بدکاره است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وقتی از فراز تاریخ این روایت را میخوانی، از سطح پایین مبارزات سیاسی حالات بد میشود. با خودت فکر میکنی که جامعهی ایران در دوران مشروطه اصلا ظرفیت توسعه نداشته است، حالا مجلس و انتخابات داشته باشد یا نه!
این همان نکتهای است که فوکویاما در خصوص توسعه بر آن دست میگذارد: نهادسازی و بهطور خاص ایجاد پارلمان آزاد و حاکمیت قانون الزاما منجر به توسعه نمیشود. در حقیقت کشورهایی که توسعه یافتند، آنهایی نبودند که با نهادسازیهای سیاسی مانند انتخابات و مجلس توانسته باشند به توسعه دست یابند.
پیوند ناسزاگویی و سیاست در ایران
سیاست در ایران تا همین امروز با ناسزاگویی پیوند خورده است، چه آنانی که حنجره میشوند برای گفتن «مرگ بر...» این و آن و چه آنهایی که کامنت و ریپلای میشوند در شبکههای اجتماعی. ناسزاگویی نه تنها فایدهای ندارد، بلکه پیامدهایی تاسفبار بلندمدتی هم دارد:
◻️افراطگرایی: در جامعه قطبیشده، امکان متقاعدسازی دیگران کاهش مییابد. ناسزاگو مخالف خود را مصممتر میکنند. در ناسزاگویی حمله به فرد گوینده انجام میشود و نه محتوای سخن. به این ترتیب، نهتنها نقش متقاعدسازی ندارد، بلکه پافشاریها را افراطیتر میکند.
◻️از دست رفتن آینده: ناسزاگویی بهتدریج اعتماد عمومی را کاهش داده، در نتیجه امکان شکلگیری کنش جمعی و سرمایه اجتماعی کاهش مییابد.
تجربه انتخابات
در روزهای اخیر در شبکههای اجتماعی آنچه فوران کرد، ناسزاگویی بود. طرفداران مشارکت در انتخابات، تحریمکنندگان را خائن، فریبخورده، نادان، ضددین و ... مینامند، رفتاری که در چند دهه اخیر، به قدری عادیسازی شده که ناشزاگویان و مرگگویان حتی بهشدت ناپسند بودن رفتارشان هم آگاه نیستند، همانطور که به شدت مشمئزکننده بودن شعارهای «مرگ بر...» آگاه نیستند.
اما در سوی دیگر کسانی بودند که به هر مشارکت فعالی در انتخابات یورش میبردند و آنها را نفهم، منفعتجو، چاپلوس حکومت، نمونهی ابتذال شر و... نامیدند.
دشنامها یا اتهامهایی که بیش از هر چیزی دوباره ما را به یاد مساوات و مبارزات سیاسیاش میاندازد. و دوباره این تردید جدی را پیش روی ما قرار میدهد که آیا یک جامعهی فحشزده که حیات سیاسیاش در ناسزاگویی است، شانسی برای توسعه دارد؟
هرچند باید قبول کرد که انرژی روحی ناسزاگو از فحش تامین میشود، مثل فیلم «کارخانه هیولاها» که انرژی دنیای هیولاها از صدای جیغ بچههای ترسیده تامین میشود، انرژی سیاست در ایران نیز از ناسزاگویی تامین میشود.
چالش توسعه و ناسزاگویی
میتوان دیدگاه عجماوغلو و رابینسون در کتاب «دالان باریک» را به این صورت بازخوانی کرد: توسعه حاصل یک جامعه توانمند و یک حاکمیت توانمند است.
وضعیت امروز حاکمیت و توانمندیاش که هیچ احتمالی برای امید به توسعه نمیگذارد، اما تاسف بزرگتر آن است که جامعه نیز توانمندی لازم برای توسعه را هر روز بیش از دیروزش از دست میدهد و ناسزاگویی یکی از نشانههای بزرگ آن است. ناسزاگویی بهتدریج «اعتماد عمومی» را کاهش میدهد. با کاهش اعتماد عمومی، امکان شکلگیری «کنش جمعی» پایین آمده و «سرمایه اجتماعی» کاهش مییابد.
نتیجهگیری راهبردی
ناسزاگویی را میتوان نشانهای برای ۳خطر پیش رو دانست:
-استیصال جامعه: جامعه خود را ناتوان و بیپناه مییابد و ناسزاگویی برایش یک مسکن موقت است.
-از دست رفتن عقلانیت: جامعه مستاصل شانس کمی برای توسعه دارد، حتی اگر آزادترین انتخابات جهان را داشته باشد، تنها آبستن پوپولیسم است.
-گسترش «خودحق پنداری» و «دگرگاوپنداری»: که منجر به کاهش ظرفیت گفتوگو و تصمیمگیری جمعی میشود. فرد ناسزاگو سایرین را نه انسانی با حق انتخاب، بلکه موجودی بدون شعور و احساس میبیند. مشکل دیگر ناسزاگویی، گسترش سریع آن است. فردی که ناسزا شنیده است، خود را دارای این حق میبیند که به دیگران نیز ناسزا بگوید. به این ترتیب ناسزاگویی به مانند یک ویروس در جامعه گسترش مییابد.
*پژوهشگر سیاستگذاری عمومی و معاون سابق وزیر ارتباطات
بیشتر بخوانید:
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1880046منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: توسعه پایدار توسعه علمی شاخص اعتماد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۸۷۷۶۸۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دهقانی: نظام مالکیت فکری کلید توسعه عادلانه فناوری است
معاون علمی رئیس جمهور معتقد است "مالکیت فکری" برای عدالت ضروری است. این نظام مالکیت فکری به پدیدآورندگان فناوری حق میدهد تا از دستاوردهای خود سود ببرند و در عین حال، دیگران نیز میتوانند از این دستاوردها استفاده کنند. - اخبار اجتماعی -
دکتر روحالله دهقانی فیروزآبادی؛ معاون علمی، فناوری و اقتصاد دانشبنیان ریاست جمهوری، در گفتوگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم پیرامون موضوع مالکیت فکری در ایران، به نقش دوگانه فناوری در تشدید یا کاهش شکافهای طبقاتی اشاره کرد و گفت: فناوری، همچون تیغی دو لبه، میتواند شکافهای طبقاتی را عمیقتر کند و یا در جهت عدالت و توسعه آن به کار گرفته شود.
دهقانی فیروزآبادی در ادامه، دسترسی به منابع علمی را به عنوان نمونهای از این دوگانگی مطرح کرد و تصریح کرد: پیش از ظهور اینترنت، دسترسی به منابع علمی نظیر کتابها، مقالات و ... محدود به قشر خاصی از جامعه بود. این امر به دلیل هزینه بالا و نیاز به ارتباطات و مجوزهای خاص، مانع از بهرهمندی بسیاری از افراد از این منابع ارزشمند میشد اما امروز به واسطه فنآوری اینترنت، دسترسی همه مردم و فرصت دسترسی همه مردم برای رسیدن به یک اطلاعات، تقریباً فراهم است.
معاون علمی رئیسجمهور گفت: ما عدالت را ترویج فرصتهای برابر برای تمام افراد جامعه در جهت کسب و کار و خلق ارزش میدانیم؛ اگر بتوانیم در هر زمینهای فرصتهای برابر را برای افراد فراهم کنیم، آنگاه میتوانیم مدعی داشتن جامعهای عدالتمحور باشیم.
.
وی ادامه داد: هر فرد با توجه به تواناییها و استعدادهای خود میتواند از این فرصتهای برابر بهرهمند شود. اینترنت نمونه بارز و زمینهای عمومی برای بهرهمندی یکسان همه افراد از فرصتها است.
فرهنگسازی و گفتمانسازی پیششرط اجرایی شدن "قانون مالکیت فکری" است
دهقانی اظهار کرد: در مقابل، همین فناوری اگر به مثابه ابزاری برای انحصار و سلطه به کار گرفته شود، میتواند به ابزار سیطره و قدرت تبدیل شود. بدین معنا که عدهای خاص در یک جامعه یا جامعه جهانی که از این ابزار برخوردار باشند، میتوانند نسبت به سایرین برتری یافته و این امر مغایر با عدالت است.
معاون علمی رئیسجمهور با اشاره به تمایز علم و فناوری، بر لزوم حمایت از حقوق پدیدآورندگان فناوری تأکید کرد.
وی بیان کرد: ایجاد نظام مالکیت فکری کارآمد و تشویق فناوران به ثبت و عرضه دستاوردهای خود در قالب نظاممند و عادلانه، دو مزیت کلیدی دارد: فایده اول این است که ارزشهای پدیدآورندگان یک اثر حفظ میشود و فایده دوم این است که جامعه مخاطب آن و جامعه یک کشور میتواند فرصتهای خوبی برای دسترسی به آنچه که دیگران بدست آوردند داشته باشد.
دهقان بر اهمیت برقراری یک نظام مالکیت فکری عادلانه تأکید کرد و گفت: چنین سیستمی میتواند مشوقی برای پدیدآورندگان، بهویژه در حوزه فناوری، باشد تا در چارچوب این نظام فعالیت کنند. این امر نه تنها به حفظ ارزشها و قدردانی از تلاشها منجر میشود، بلکه زمینه را برای به اشتراکگذاری عادلانه این دستاوردها با سایر جوامع در یک نظام ارزشی عادلانه فراهم میکند.
معاون علمی رئیس جمهور خاطرنشان کرد: نظام مالکیت فکری بستری را فراهم میکند که 10 جامعه با یکدیگر همکاری کنند، دستاوردهای خود را به اشتراک بگذارند و از طریق یک سیستم ارزشگذاری عادلانه، از نوآوریها و اختراعات یکدیگر بهرهمند شوند.
دهقانی با تأکید بر اهمیت شکلگیری مباحث مالکیت فکری در کشور، خواستار پیگیری جدی این موضوع از سوی کل اکوسیستم شرکتهای دانشبنیان شد.
وی تأکید کرد: این شرکتها باید با سازوکارها و دستورالعملهای مربوطه آشنا شده و از آنها در جهت حفظ منافع خود استفاده کنند.
وی همچنین حضور فعال در نشستها و مباحث تخصصی را برای ارائه نظرات و دیدگاهها و در نهایت، شکلگیری نظامی پختهتر، کاملتر و بینقصتر در حوزه مالکیت فکری را ضروری دانست.
دهقانی گفت: از همه شرکتهای دانشبنیان و فعالان حوزه توسعه فنآوری دعوت میکنم که دراین نشست شرکت کنند و نظرات و نکات خود را مطرح کنند.
انتهای پیام/